JOHN MARTYN (UK)
“Ain’t No Saint”

Disc: 1
1. Fairy Tales Lullaby
2. Sing A Song Of Summer
3. Stormbringer
4. Tree Green
5. Head And Heart
6. In The Evening
7. Solid Air
8. Keep On
9. The Glory Of Love
10. Go Down Easy
11. Ain't No Saint
12. Fine Lines
13. Eight More Miles
14. Call Me Crazy
15. Black Man At The Shoulder
16. All For The Love Of You
17. Working It Out
18. Couldn't Love You More
Disc: 2
1. Advertisment
2. Small Hours
3. Anna
4. Lookin' On
5. Amsterdam
6. Hung Up
7. Acid Rain
8. Who Believes In Angels
9. The Apprentice
10. Hole In The Rain
11. One World
12. Sunday's Child
13. Carmine
14. The Sky Is Crying
15. So Sweet
16. Back To Marseilles
Disc: 3
1. Bless The Weather
2. Make No Mistake
3. So Much In Love With You
4. Spencer The Rover
5. My Baby Girl
6. You Can Discover
7. Solid Air
8. I'd Rather Be The Devil
9. Outside In
10. Advertisment
11. Big Muff
12. One Day Without You
Disc: 4
1. Dealer
2. Smiling Stranger
3. Johnny Too Bad
4. Hurt In Your Heart
5. John Wayne
6. Angeline
7. Mad Dog Days
8. The Moment
9. Fisherman's Dream
10. Sweet Little Mystery
11. May You Never
12. Step It Up
13. Sunshine's Better
14. One For The Road
15. Over The Hill

“Is zijn recentste materiaal nog interessant genoeg?”. Vooral de laatste jaren werd de consument bedolven onder gevarieerde compilaties en veelvuldige live uitvoeringen, zowel op dvd als cd. Slechts sporadisch verschenen cd’s met nieuwe nummers. Zekere naarmate zijn muzikale ontdekkingsreis zich ontwikkelde.

Een artiest op zoek naar creatieve mogelijkheden en ook op zoek naar de o zo gewenste commerciële erkenning. Hij zocht naar de ultieme uitingsvorm voor zijn muziek (van folk, naar blues, jazz, rock, reggae) soms ondoorgrondelijk, soms te doorzichtig en goedkoop, maar daarnaast ook veelvuldig briljant. Wisselvalligheid kenmerkte zijn oeuvre. Zijn grillige karakter, een voortdurend gevecht met koning alcohol, zijn platenlabels, frequente verbitterde uitspraken, onbegrip, allemaal elementen die hem een onafwendbare neerwaartse spiraal inzogen. Zelfdestructie heet zoiets. Geen gemakkelijk mens voor zichzelf of voor zijn omgeving. Niemand wens je een dergelijke negatieve spiraal toe, en al zeker niet een talent van zijn omvang. Teleurstellingen kunnen een giftige impact hebben op iemand en voor je het weet ben je eenzaam, en niet eens aan de top. We hebben het over Iain David McGeachy, beter bekend als John Martyn.

De man heeft fenomenaal plaatwerk gemaakt. Op de cover van “Ain’t no Saint” staat hij afgebeeld als een devoot kijkende Kapucijnermonnik. Ter ere van zijn 60tigste verjaardag verscheen dit illustere overzicht. Veelal niet eerder gepubliceerd werk van de afgelopen 40 jaar. Dat wil zeggen, de nummers zullen wel bekend zijn, de uitvoeringen niet. Veel uitgesponnen live werk komt aan bod. De jaren waarin de albums Cooltide en Apprentice verschenen vond ik persoonlijk zijn allerbeste, maar ook een One World was een uitmuntend album, of zijn weergaloze plaat met covers: Church with One Bell. Strijk jezelf over het hart, en kies nog eenmaal voor deze verloren Britse zoon. John Martyn behoort zonder enige twijfel tot de allergrootste singer songwriters die Engeland ooit heeft groot gebracht, en “Ain’t No Saint” getuigt daar iedere seconde van. De grens tussen legende of heilige ligt wat mij betreft zeer genuanceerd, vandaar dat deze titel op zijn Brits best is. Laconieker kan het bijna niet.

Zelden een samenstelling gezien die zo respectvol is vormgegeven als deze box. Tijdloos werk van een beschadigd man, maar artiest in hart en nieren.

SMP